پیتزا خورونی که منفجر شد!

قرار بر این شد که بچه های بسیج دانشکده مهندسی به دعوت فرمانده جدید تشریف بیارن جبل النور (کوهسنگی) واسه عمل میمون و مبارک پیتزا خورون 

نمایی از جبل النور  

 

 کوه پایه ی جبل النور 

 آبشار کوهپایه 

 عکسی تمام نما از مزار شهدای گمنام واقع در نوک جبل النور 

 کم کم وقت اذان مغرب شد ما هم سریعا رفتیم و از این وقت عزیز استفاده کردیم و یه تجدید پیمان با آرمان های شهدا انجام دادیم 

بقیه در ادامه مطلب

این عکس هم زمان اذان گرفته شده و ارادت یکی از دوستامونو نسبت به شهدا نشون میده. البته ما هم از این مدل عرض ارادت داشتیم ولی بعد نماز

 

 همزمان با آماده شدن واسه اقامه نماز یه تعداد از دوستای دیگمون رو اونجا زیارت کردیم. یه تعداد از بچه های دانشکدمون دوستاشون که اکثرا بچه های ارزشی بودن رو آورده بودن کوهسنگی تا از لحاظ توکل و قوت قلب واسه کنکورشون که دو روز دیگس آماده کنن 

با هم نماز مغرب و عشا رو به جماعت امین قمشه خوندیم 

 این هم تعقیبات بعد نمازمون 

 

 بعد نماز دوستای کنکوریمون به همراه پشتیبان هاشون رفتن و دعای توسل خوندن و ما هم رفتیم واسه شهدا یادگاری بنویسیم 

  

  

 این هم یادگاری ما 

با بچه ها آرزو کردیم که خدا توفیق بده یه تعداد از شهدای گمنام رو بیارن واسه تدفین تو دانشگاه ما

یک کم اونور تر از جایی که ما یادگاری می نوشتیم (حدود بیست سانتی متر اونور تر) یکی از بچه های شهدا داشت اشک می ریخت و ناله می زد نمیدونم شاید احتمال می داد یکی از اون شهدا باباش باشن 

 

برناممون ریزش هم داشت. بعضی از بچه ها که فکر می کردن از پیتزا خبری نیست شام نقد خونه رو با پیتزای نسیه عوض نکردن!!!

 این هم عکسای بچه هایی که موندن واسه پیتزای نسیه 

  

 

 

 

 

 

یه اتفاق جالب 

وقتی پایین میومدیم آقای موسویان رو دیدیم(از اساتید حوزه شهید بهشتی) که یه زمانی وقتی ترم اول بودیم واسمون میومد جریان شناسی انقلاب تدریس می کرد 

پس از یک ساعت بحث و صحبت با آقای موسویان با ایشون و همراهاشون خداحافظی کردیم و بقیه کوه رو پایین اومدیم 

با بچه ها که ۱۳ نفر بودیم سوار دو تا ماشین شدیم. البته با بدبختی چون یکیش پژو بود و یکی دیگش پی کی 

خلاصه حرکت کردیم به سمت طرقبه که ناگهان وسط راه فرمانده تماس گرفت و فرمود ما یه جا بین صدف و سه راه زندان وایستادیم شما برگردین. چرا برگردین چون من و ۴ نفر دیگه سوار پی کی بودیم و با توجه به اینکه رانندمون امیر نبی بود ایکی ثانیه رسیده بودیم نزدیک دو راهیه شاندیز طرقبه. البته نا گفته نمونه که لگن امیر نه چراغ داشت نه نمایشگر سرعت و نه بوق(با صلوات هم روشن می شد)

 

 خلاصه فرمانده بجای پیتزای ۴تومنی به ما کباب ترکی ۳تومنی داد و پیتزایی که این همه دلمونو واسش صابون زده بودیم منفجر گردید 

ولی شب خوبی رو گذروندیم و همین جا وهمونجا از فرمانده شهید(سعید سابق) تشکر می کنیم و امیدواریم در دوه ی زعامتشون بتونن به نحو احسن کارهاشون رو جلو ببرن

 اینم واسه اینکه بحث سیاسی بشه 

 از جبل النور که بالا می رفتم تصویری به چشمم خورد که نمیتونستم ازش عکس بگیرم و دربارش فقط میتونم بگم خیلی فاجعه بود. دو تا مثلا خانم با وضع حجاب افتضاح که از کوه بالا میرفتن و باعث شدن مجبور بشم ازشون سبقت با سرعت بالا بگیرم. در حین سبقت با سرعت غیر مجاز چند تا فحش آبدار نصیب رئیس جمهور عزیز و مردمی و ورزشکار کردم بابت بعضی از صحبتاش که چند وقت پیش تو مصاحبه تلویزیونیشون فرموده بودند و روز قبل هم تو کنفرانس خبریشون روش تاکید کردن. وقتی با بچه ها بودیم هم بحث یه کوچولو رفت سمت حجاب که باز چندتا فحش نثار دکتر کردیم 

وقت نماز که شد یکی از بچه ها به سمت خانم ها خیره شده بود که با پس گردنی از سمت اینجانب حواسشون جمع شد و گفتن که تو هم اگه جای من بودی نگاه می کردی 

قضیه یک کم بو دار بود چون بچه های ما اهل چشم چرونی که نبودن(توجیه کار زشتمون) ما هم رومونو کردیم سمت خانم ها دیدیم بله!بنده خدا حق داشت!چندتا از خانم های نسبتا بدحجاب(یا بهتر بگیم بی حجاب) وسط نمازگزاران خانم آماده می شدن واسه اقامه نماز. 

بعد از کلی مکاشفه به این مسئله پی بردم که شاید رئیس جمهور راست میگه و میشه با کار فرهنگی یه عده رو برگردوند ولی بازم کاملا واسم توجیه نشد که چرا با اون عده ی معاند که به طور سازماندهی دارن این بلاها رو سر جوونای این مملکت در میارن مقابله فیزیکی نمیشه